La dernière semaine

Zaterdag 31 juli werd ik wakker, zo rond een uur of tien, met het besef dat na een verblijf van dertig weken, mijn tijd in Straatsbrug erop zat. Terwijl ik daar lag en reflecteerde over de afgelopen zeven maanden, werd ik overvallen door een trieste weemoedigheid want ik beschouw mijn tijd in Straatsburg als de mooiste van mijn leven tot nu toe. Het benaderde perfectie en dit is te danken aan al de vele goede mensen die ik heb ontmoet. Niet enkel mijn vrienden in het Amitel, die een boeiende impuls gaven aan mijn leven, maar ook mijn collega’s bij Haldex, die altijd vriendelijk en hulpvaardig waren. Ik zal hen allen missen.

Ik had geluk want er was een parkeerplaats vrij voor het Amitel, dus verzette ik mijn auto er naar toe, wat het inpakken en opruimen van mijn spullen vergemakkelijkte. ’s Middag at ik bij Subway, een Subway Club, wat een broodje met kip, varken & rundsvlees is en op mijn verzoek belegd met alle mogelijke groeten en moutarde-au-miel als saus. Dit leverde een volle subway klantenkaart op, ik heb ze eind juni halfvol gekregen van Manu en ik gaf ze nu op mijn beurt vol aan Pi-Lou. Mijn goede daad van de zomer is zo ook al achter de rug. Ik nam van iedereen afscheid, at nog een ijsje en dat was het dan. Oeps, waar was mijn autosleutel!? Niet in mijn broekzakken!? Ik overloop waar ik ben geweest, de mediatheek, een supermarkt, Subway,… Terwijl het angstzweet uitbreekt, schiet mij nog een mogelijkheid, en grote kanshebber, me te binnen. Ik had even gelegen in de zetels van de gemeenschappelijke ruimte van het Amitel, omdat ik in dezelfde zetel zat tijdens mijn eerste tien minuten in het Amitel. En ja, de sleutel lag in de zetel, oef! Hij moet uit mijn achterzak zijn ontsnapt, de smeerlap.

Vreemd genoeg is iedereen van de organisatie op vakantie of afwezig, aldus zijn ze niet op de hoogte van mijn vertrek. Ik gooide mijn sleutel dan maar in de brievenbus. Ze zullen hem wel vinden, al zal ik ze ook mailen dat ik weg ben en of ze mijn waarborgen willen overschrijven. Ben benieuwd of ik ooit mijn geld zal zien. Ik verliet zonder sleutel het gebouw en toen de deur toeslag was er geen weg terug. De klok sloeg vijf uur toen ik in mijn auto stapte en vertrok.

Mijn Frans avontuur is voorbij, maar een nieuw avontuur staat aan de deur. Ik vertrek op dinsdag 3 augustus met twee vrienden naar de Verenigde Staten, voor een roadtrip van vijf weken. We vliegen vanuit Brussel naar Zurich om daar over te stappen op een vlucht naar Los Angeles. In deze stad zullen we vier dagen verblijven om dan de rondreis aan te vatten die ons zal leiden naar onder andere San Diego, Las Vegas en San Fransico. Indien ik ergens toegang tot het Internet vind, zal ik trachten verslag uit te brengen over de ongetwijfeld knotsgekke gebeurtenissen die me daar te beurt zullen vallen.

Je vous prie d’agréer, Monsieur, Madame, l’expression de mes salutations distinguées.

Robin

One thought on “La dernière semaine”

  1. Hallo,

    Ik hoop dat je een fijne tijd gehad hebt in Straatsburg, en ik hoor nog wel eens van je!
    Veel plezier in USA voor zolang je er nog zit!

    Groetjes,
    N.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.