Het is intussen bijna twee maanden geleden dat ik nog iets geschreven heb op deze blog, veroorzaakt door een combinatie van tijdsgebrek en gebrek aan dolle avonturen, vooral het tweede eigenlijk. De eerste twee weken van juni heb ik gespendeerd aan het schrijven van mijn stagerapport. De deadline was maandag 14 juni en deze heb ik probleemloos gehaald, iets waar ik erg tevreden over ben. Op vrijdag 18 juni heb ik mijn stage verdedigd vanuit de Haldex site te Weyersheim tijdens een online conferentie met mijn docenten van de PHL in Hasselt. Ik logde in op de conference site van de PHL wat mij leidde naar een Adobe platform waar ik in contact stond met behulp van webcam en microfoon met mijn begeleiders in Hasselt. Mijn presentatie verliep in het Engels en duurde ongeveer driekwartier, veel langer dan de richtlijn van achttien minuten maar ik had na zes maanden nu eenmaal veel te vertellen. Nu vraag je je misschien af waarom er voor deze taal werd gekozen en niet voor het Frans, wat toch nog steeds de officiële taal in Frankrijk is ^^. Wel, omdat al mijn IT collega’s waarmee ik regelmatig contact heb, zich bevinden in ofwel Duitsland of Zweden, werd mij toegestaan Engels te gebruiken voor mijn rapport en verdediging. Een geschenk waarvoor ik erg dankbaar ben, want hoewel mijn Frans er erg op vooruit gegaan is, zou dit toch nog steeds een worsteling van jewelste geweest zijn. De presentatie was mijn laatste opdracht voor de PHL en aldus kwam er na drie jaren bijna een einde aan dit hoofdstuk. Bijna, want er volgde nog de proclamatie plechtigheid op zaterdag drie juli in het Kinepolis cinemacomplex te Hasselt. De nacht voor dit event was kort want vrijdag bevond ik me nog in Straatsburg en eenmaal thuis sliep ik niet erg rustig want ik realiseerde me dat de vertrouwde PHL omgeving zou verdwijnen en ik heel wat van mijn medestudenten niet meer zou weerzien, levens lopen nu eenmaal uit elkaar. Maar ik wens hen allen, en niet alleen die enkelen die dit misschien ooit eens lezen, veel succes in hun verdere levens en carrières.
Ik nam mijn diploma in ontvangst samen met wat andere certificaten en informatiebrochures en toen ik op de trappen van de Kinepolis stond te keuvelen met enkele kameraden en de ontvangen papieren doornam, stootte ik op een document die erg plechtig het ICT project certificeerde en waar op stond: ONVOLDOENDE. Qué !? Ik naar de opleidingscoördinator voor verheldering. Bon, ik heb de acht weken project en de 12 weken stage gecombineerd tot 26 weken stage (leuke optelsom he ;)) die dan op het einde wordt gequoteerd en dit punt wordt dan gezet op zowel het opleidingsonderdeel project als stage. Alle andere mensen kregen punten voor hun project eind maart en ik kreeg toen, in afwachting van het einde van mijn stage, een nul. De projectcertificaten zijn echter gedrukt voor dat mijn punten waren geüpdate en aldus haalde de computer mijn nul op uit de database en printte ONVOLDOENDE op mijn certificaat. Ik zou binnen enkele weken een nieuw in mijn brievenbus moeten aantreffen met de correcte waardering.
Is dit het einde van mijn avonturen in Straatsburg? Neen, gelukkig niet. Ik heb een contract getekend voor de maand juli bij Haldex voor een maand vakantiewerk als jobstudent. Heel juli zal ik dus in Straatsburg doorbrengen, ik heb mijn verblijf in Amitel probleemloos kunnen verlengen met een maand in dezelfde kamer, de Franse staatssteun voor mijn verblijf loop ook nog een maandje door en zelf het verlengen van mijn bewonerskaart om te parkeren in mijn wijk verliep vlekkeloos.
Ondanks het gebrek aan dolle avonturen, amuseer ik me nog steeds te pletter!
Je vous prie d’agréer, Monsieur, Madame, l’expression de mes salutations distinguées.
Robin