Romeo and Juliet @ The Garrick

On Saturday the 18th of June I traveled by Eurostar to London together with a friend. It would be a short stay, only the weekend itself. Our main purpose was to see a play: we had tickets for Romeo and Julliet at the Garrick Theatre.

Although it was the middle of June, it wasn’t summer yet. The temperature  was cool but pleasant,  around 18 to 20 degrees. We walked from St. Pancras station to the National Gallery at Trafalgar Square. There was some festival taking place on the square. It looked like fun, but we ignored it since there was a huge queue to enter it. A queue that went on for several blocks, so we entered the Gallery instead. Part of the impressionist wing is still closed for renovation, but Van Gogh’s Sunflowers can be admired. We didn’t stay long since we’ve both visited the museum several times already, we just went to see our favorites again, such as Rubens’ A View of Het Steen in the Early Morning.

Belgium’s football team, the Red Devils, played against Ireland in the afternoon as part of the European Championship. Since we’re both avid fans we looked for a pub near Leicester Square to watch the match, and to have lunch. It was steak & ale pie for me, fish & chips for my friend. We flushed down the decent food with beer and cider. The television was acting odd at times, maybe a lagging satellite connection: moving players became a bit blurred and had 8 legs. Belgium crushed Ireland with a 3-0 victory. Giving us (idle) hope for the matches to come and putting us in a very good mood.

After the match we went south, crossed the river Thames and headed to our hotel: the Westminster Tune Hotel. It’s the third time I stay there. Many services are available as an option (early check-in, WiFi, hairdryer,…) and if you select them, you pay for them. But if you are satisfied with the minimum, it’s quite cheap. We had a decent and clean room that was also small and windowless. Next to the hotel there is a pub: The Horse and Stable. We went there for dinner and WiFi. While we ate a tasteful ‘house burger’ we watched the first half of Iceland – Hungary. We didn’t see the second half because we needed to get to the theater in time for the play.

We walked back north to the Garrick Theatre, which is near Leicester Square, were we spend the afternoon. The doors closed at 19h30 and not a second late. We would see Romeo and Juliet in a direction of Kenneth Branagh with Richard Madden as Romeo, Lily James as Juliet and Derick Jacobi as Mercutio. The play has a duration of 2 hours and 45 minutes including a 15 minute break. I found it a very powerful performance. At times I didn’t understand all the words, but that did not lower my experience. Juliet did not grab me as much as Romeo. But overall, it was very good and I enjoyed it very much. The decor and costumes are set in the 1950’s and the stage changes smoothly from square, church, crypt to balcony. Next to me was an unoccupied seat, next to it was a thirty-something year old  guy sitting. He used the space of the seat to store several drinks on the ground. He joked that everyone should have an extra seat for storage. I wondered if he was serious and had booked an extra seat. He had two pints of beer for himself during the first half, and came back after the break with two more. Twenty minutes into the play came the answer when a young women rushed to the seat, moving so fast that I could not prevent her tripping over some of the stored pints.

After the play we headed towards the hotel and stopped by the Duke of Sussex, near The Old Vic, for a drink. We had been to this pub in November 2014, but in the mean time it had changed, there was no karaoke anymore. When we remarked this while we were standing outside looking in, a passer-by overhearing us, burst into laughter. We had some local craft beer and we were discussing the play when we got into a conversation with a slightly drunk Englishman, who was part of a party sitting next to us.  He wanted to speak German with us, thinking we were speaking German and not realizing we were speaking Dutch. We talked about differences between Dutch and German and explained that Dutch speakers are not necessarily Dutch, his next assumption, but that they can also be Belgian. This being England, the pub closed at 23u30, and we continued towards our hotel.

We chose an excellent timing to visit London. It was the opening weekend for the new wing of Tate Modern and because of this there were several volunteers giving talks about their favorite art pieces in the museum. The old power station turned into a modern art museum is very stylish. I quite like the architecture of the concrete and lines and prefer it above Paris’ Centre Pompidou. We saw the free collections in both wings and listened to some interesting stories. My favorite story was about Dali’s Autumnal Cannibalism. On the top floor (level 10) Tate Modern offers a nice and free view of the London skyline. The viewing platform of the Shard is a bit higher, but costs around 20 pounds.

We crossed the Millennium bridge to St Paul’s Cathedral, and headed to the British Museum. On the way we lunched in The White Swan where we had the Sunday Roast Beef and I had a Fourpure Session IPA to drink.

Sunday Roast

Season IPAThis London craft beer is quite fruity. It’s a bit strange for me to see a beer that’s only available in draft or can, not in bottles. I found it tasteful and it went well with the roast.

After the lunch we continued to the British Museum. Before we could enter the museum we had to pass through a security check where all big bags were searched. I have the feeling that the definition of a big bag is dependent on the size of the queue. We didn’t stay very long in the museum, we focused on  some special items. My favorite part of the museum is the Japanese section on the top floor. No only for the displayed items, but also for some practical reasons. Since it’s the furthest to reach, it’s less busy then other parts, such as the Roman or Egyptian sections and it’s also a bit darker and cooler.

Time flies, and we didn’t have a lot of it to start with. We left the museum and  headed towards St Pancras. On the way we stopped in a Starbucks for coffee and cake and reminisced a bit about all the things we’d seen. It was an excellent weekend.

Click here for the Guardian Review of Romeo and Juliet.

Elektra @ The Old Vic

On the first of November I traveled with an old friend to London.  The purpose of our trip was to see Sophocles’ play Elektra in The Old Vic. After an uneventful journey, our Eurostar reached St Pancras station around 9 o’clock in the morning. Being both avid Harry Potter fans we crossed the street to King’s Cross station to look for the Platform 9 and 3/4. We overlooked the huge queue at the photo opportunity and the HP shop and wandered a bit lost through the station, until at last we noticed the large crowd. In the shop/tourist trap I resisted the urge to buy a Slytherin Quidditch jumper.

The weather was nice: the sun was out and for a first of November it was quite warm. We decided not to use public transportation, and to walk through the city. We followed Grays Inn road towards the City of London and Saint Paul’s Cathedral, buying a cup of coffee in a Costa along the way. The smell of roasted nuts greetings as we crossed the Millennium bridge, after which we walked along the south bank towards Westminster. Hunger was starting to rear its head, so we stacked up with calories by eating a McDonald’s burgerMc Do London at Westminster bridge.Westminster Bridge After lunch we continued to Tate Britain for ‘Late Turner – Painting Set Free‘, a temporary exhibition devoted to the works that JMW Turner produced during the later years of his life. It’s a wonderful collection and  I really loved it. The exhibition runs until the 25th of January, 2015 and I highly recommend it.

We had booked a room at Westminster Tune Hotel not far from The Old Vic. The room was clean and silent, the staff was polite and helpful: this all for £75 in London isn’t a bad deal. We asked reception for the nearest Nando’s and enjoyed some grilled chicken before going to the theater. We walked to The Old Vic and because there was still some time before the start of the performance,  we decided to have a drink in the Pit Bar, the bar below The Old Vic, but here it was already quite crowded. We skipped drinks, exchanged our vouchers for program books and read them while standing outside the theater.

We had seats on the fourth row of the stalls, so the actors were performing at a few meters at eye height: great seats, and all things considered not that expensive: £85.The Old Vic The Old Vic’s podium setting is for the moment round, with the spectators sitting around it for about 270 degrees. The other ninety was reserved for a large door: the entry of Elektra’s home. In fact we walked round/over the podium to get to our seats. Once we were all seated, the lights dimmed a bit and a large man walked up the podium from a corridor and the performance started. Kirsten Scott Thomas performance as Elektra was intense, but sometimes it balanced on that of a caricature. Overall we both were highly impressed by the performance, the hour and forty five minutes were over in the blink of an eye; superb experience.

We left The Old Vic tingling from exhilaration, went looking for a pub and found The Duke of Sussex. Although it looked like a traditional English pub, it had a karaoke stand and one of the employees was doing his best to get it going, with a bit of success.Gangly Ghoul After a pint of cider, we tried some British ale, a pint of Gangly Ghoul. It did not rock my world. Getting tried of a long day, we walked back to the hotel and stopped along the way in a night shop for water and donuts.

Pelicans at St James Park

After a good night’s sleep we checked out of the hotel and went looking for a place were we good get a traditional English breakfast. We crossed the river Thames, went through St James Park, where we saw the Pelicans and lots of squirrels, past Buckingham Palace into Brompton Road where across the street from Harrods we found Richoux. A small tea room with traditional English breakfast, without beans: so does this still count as traditional? During our breakfast rain started to pour down from heaven. Our current goal was the temporary Constable exhibition at the Victoria & Albert Museum, which was at a distance of about 500 meters from our current position. We risked our dryness and steady stomach, and ran through the rain to the museum. It was nice exhibition, but I prefer Turner, for my friend it was the other way around. We skipped the ‘Wedding Dresses 1775-2014‘ exhibition and left the museum for a stroll through Harrods.

The sky had cleared up a bit, and it remained dry for the remainder of the day. We believed you could find anything in Harrods, but after examination we are quite sure there are no puppies! Disappointed we left the store and crossed Hyde Park to Speaker’s Corner and Oxford Street. Even after devouring a traditional English breakfast, all the running and walking made us hungry, so when we passed a Nicholson’s pub called the Pontefract Castle at the corner of Wigmore Street and St Christopher’s Place, we went in for Fish & Chips. We sat at table and were ignored for about twenty minutes, after which we left, hungry and annoyed. We walked to Piccadilly Circus and on the way we found another Nicholson’s pub in Kingly street: The Clachan. Here we made sure we were not ignored and had a decent plate of Fish and Chips: yum.

We still had a bit of time to kill before heading back to St Pancras, so we went to Trafalgar Square, which for the moment has a Big Blue Cock erected on its fourth plinth,Big blue cock and strolled through the National Gallery, visiting some of our favorite paintings: A View of Het Steen in the Early Morning, The Arnolfini Portrait and  Sunflowers. A great way of finishing a great weekend.

London

In de avond van dinsdag twaalf april arriveerde ik voor de tweede keer in enkele maanden tijd in London. Deze maal had ik meer dan anderhalve dag om de metropool te bezichtigen. Ik zou er vier nachten doorbrengen op een luchtmatras in het appartement van een goede kameraad, en hopelijk de mooie kanten van de wereldstad leren kennen.

Woensdagochtend stonden we rond zeven uur op en tegen iets voor acht hadden we reeds het appartement verlaten, mijn gastheer naar zijn werk, ik de stad in. Vroeg in de morgen zijn er nog geen winkels of musea open, maar dat was geen probleem want mijn dagdoel was nog een eindje verwijderd. Ik stapte via Oxford Street, Regent Street en Piccadilly Circus naar Trafalgar Square om van daar verder zuid naar de Houses of Parlement te wandelen en langs de Big Ben door middel van Westminster Bridge de Theems over te steken. Eens aan de zuideroever van deze rivier volgde ik het Theems pad in oostelijke richting om zo naar Greenwich te trekken. Het wandelpad leidde me langs landmarks als de London Eye, Tate Modern en onder Tower Bridge. Aangezien het pad de Theems volgde, was het niet de kortste weg want de rivier legt een kronkelig parcours af, maar dat deerde me niet, het was immers een erg mooie, rustige route. In Deptford onderdrukte ik een opkomend hongergevoel met een pak kit-kats en een flesje cola die ik kocht bij een onvriendelijke handelaar. Rond half twaalf arriveerde ik in Greenwich. Ik liet het centrum voor wat het was en begaf me naar het National Maritime Museum waar ik een uurtje in ronddwaalde. Vervolgens was Greenwich Park met het Greenwich Observatory aan de beurt. Ik vond het lollig om er over de Prime Meridian te wippen en me dus afwisselend in het oostelijk en westelijk halfrond te bevinden. Iets na één besloot ik de terugtocht aan te vatten doch deze keer niet de Theems te volgen maar de rechte hoewel drukkere A200 naar Southwark Park te nemen. Eens het park voorbij, zocht ik weer aansluiting met het Theems pad om het te volgen tot het Tate Modern. Moderne kunst, op surrealisme na,  kan mij maar matig boeien aldus was ik was er sneller dan verwacht buiten waarna ik de Theems overstak naar de noordelijke oever. Mijn vader had me opgedragen een boek voor hem te kopen: The Spirit Level een non-fictie werk waarin Richard Wilkinson en Kate Picket aan de hand van uitvoerig statisch bewijs aantonen hoe er in de ontwikkelde industrielanden een correlatie is tussen een aantal maatschappelijke problemen (gaande van geweld over tienerzwangerscahppen tot geestelijke gezondheid) en de inkomensongelijkheid in een samenleving en hoe in een ongelijke samenleving zelfs de rijke bovenklasse minder goed af is dan hun evenknie in een gelijkere samenleving. Ik heb het boek aangeschaft in een Waterstone boekhandel in Soho na richtingsaanwijzingen van een vriendelijke politieagent. Ik begaf me naar Soho Square waar ik me op een bankje neerzette om wat te lezen in het zopas gekochte boek. Ik vond het makkelijke lezend, zeer interessant en inzichtrijk. Ik sloot de avond af in een Italiaans restaurant in Soho, waarvan me de naam ontglipt en waar ik smulde van een pasta en huisgemaakte tiramisu.

Ik opende mijn tweede ochtend in London met een bezoek aan haar parken. Ik trok naar Hyde Park om het van oost naar west te doorkruisen en aan te belanden in de Kensington Gardens. Ter hoogte van het Peter Pan standbeeld hield ik voor een eerste maal halt en zette me er op een bankje, enkele meters verwijderd van een onverschrokken reiger. Ik las er een hoofdstuk in the Spirit Level waarna ik via een omweg langs het Physical Energy sculpture en het Albert Memorial naar Hyde Park trok. Hier las ik opnieuw een hoofdstuk in mijn boek, ditmaal op een bank met uitzicht op de Serpentine. Vervolgens ruilde ik Hyde Park in voor St-James Park en herhaalde mijn activiteit voor de derde maal. Hierna had ik genoeg van de natuurpracht en wandelde noordwaarts via Piccadilly, Leicester square en Seven Dials naar het British Museum. Dit enorme museum slokte vele uren van mijn dag op, iets waarvan ik hoegenaamd geen spijt heb. Rond vier uur verliet ik het cultuur paradijs en trok zuidwaarts naar, weeral, het Tate Modern. Ik had er blijkbaar Ai Weiwei’s Sunflower Seeds gemist. Ai, zit sinds drie mei in de bak in China wegens ‘economische misdaden’, ik kon toch niet Tate Modern bezoeken en dan de huidige hoofdattractie niet gezien hebben. Honderd miljoen handgemaakte en geverfde porseleinen zonnebloemzaadjes. Amai Ai. Ik vond het eigenlijk best indrukwekkend. Een onverlaat had een muntstukje in het werk gesmeten en dit glinsterde bij het bezichtigen van het werk vanaf de balustrade op het eerste verdiep. Niet dat het de charme van het werk te ingrijpend aantastte maar het gebrek aan respect is wel stuitend.  Aan Tate Modern ligt een voetgangersbrug over de Theems naar St Paul’s Cathedral.  Ik heb deze gebruikt, en even rondom de indrukwekkende kathedraal gedraald. Het was reeds zes uur gepasseerd en dus was de kathedraal gesloten, ik vond het niet erg, want ik heb hem bij mijn vorig bezoek aan de stad bezocht. De avond afgesloten door gezellig te tafelen in een Israëlisch restaurant in St Christopher’s place, een kleine zijstraat van Oxford Street, niet ver van Hyde Park. Ik at er een lamsfilet die erg goed smaakte en sloeg voor eens het dessert over.

Ik vatte dag drie aan in Regent’s Park, las er enkele hoofdstukken en begaf me rond elf uur via Marylebone en Euston Road naar de British Library waar er naast geschriften van Mozart, Beethoven en The Beatles ook twee van de vier exemplaren van de Magna Carta uit 1215 en 1225 tentoon liggen. Aangezien de collectie relatief klein is, nam dit bezoek niet veel tijd in beslag en na een uurtje verliet ik de bibliotheek om zuidwaarts te wandelen naar de National Gallery aan Trafalgar Square voor hun enorme collectie aan schilderijen. Ik kuierde enkele uren tussen de meesterwerken. Hoogtepunten vond ik Peter Paul Rubens zijn Een herfstlandschap met uitzicht op het Steen,  het Portret van Giovanni Arnolfini en zijn vrouw van Jan van Eyck en de drie  Caravaggios ( 1 2 3 ).  Ik kreeg trek in een versnapering en trok naar de McDonnald’s in St Martin’s Lane, bestelde er drie cheese burgers en een grote cola om mee te nemen, keerde weer naar Trafalgar Square en verorberde er de gekochte waren  op een bankje met uitzicht op Nelson’s Column. Mijn honger was gestild maar mijn appetijt naar kunst niet, aldus bezocht ik in de Sainsbury Wing van de National Gallery de tentoonstelling over het werk van de Vlaming Jan Gossaert (1478-1532). Als student koste het me maar £5, hoewel ik voor deze prachtige werken gerust meer had willen betalen. Aangezien de exhibitie rond één artiest draaide, was ze niet groot en in een dik uur had ik alles op mijn gemak gezien.  Mijn laatste avondmaal, in London, bestond uit een uitstekende biefstuk en ditto spinazie-puree, gevolgd door een ijsje.

Zaterdagmorgen liep de wekker af om half 6, ik stond  moeizaam op, dankte mijn gastheer voor de goede zorgen en wandelde naar het St Pancreas station om er de trein naar Brussel van 6u58 te halen. Ondanks het vroege uur was er reeds heel wat volk in het station en het inchecken met de bijbehorende veiligheidsprocedures nam wat tijd in beslag. De treinreis zelve verliep vlekkeloos en al sporend naar Brussel las ik mijn boek uit, de laatste bladzijde omslaand niet ver van het terminus station.

Yours faithfully,

Robin