Het was tijd om San Diego te verlaten. We stonden om half zeven op om een laatste maal te ontbijten in La Quinta. Joeri tapte een beker deeg om een wafel te bakken en zijn creatie smaakte niet slecht. We pakten onze spullen in, checkten uit het hotel en zetten koers naar Tucson, Arizona. Deze trip was met zijn circa 650 kilometer de langste van de reis maar was dankzij de brede, goede wegen niet zo vermoeiend en er zat vaart achter. Onze Interstate ligt dicht bij de Mexicaanse grens en we merkten dit want we moesten tweemaal aan een Border Control post stoppen. De eerste maal konden we gewoon doorrijden na eens vriendelijk te knikken, de tweede maal werden onze paspoorten gecontroleerd.
Rond de middag hielden we halt aan een Mc Donald’s en ik bestelde drie double cheeseburgers en een Strawberry-Banana Smoothie. Willem nam een fountain drink en in dit restaurant werden we voor de eerste keer geconfronteerd met het free refill fenomeen. Voor $1 dollar kreeg hij een beker en deze mocht hij zoveel bijvullen aan de tapkraantjes als hij wou!
We hervatten onze trip maar niet veel later doemde in de achteruitkijkspiegel een Highway Patrol 4×4 op die ons aanmaande te stoppen :s Bij het naar de freeway rijden hadden we twee kruispuntjes overgestoken, we hadden een volledig overzicht en er waren in geen velden of wegen andere voertuigen te bespeuren, aldus waren we niet tot volledige stilstand gekomen bij de stopborden aan de kruispunten. Een agent had dit gezien en zette de achtervolging in. Hij vroeg de papieren van de auto en Joeri’s rijbewijs. Het zou ons $500 kunnen kosten, $250 voor elk genegeerd stopbord :s We kwamen er gelukkig vanaf met een verbale waarschuwing 🙂 Ik vond het spijtig dat dit zo vroeg in de reis gebeurde, ik had er rekening mee gehouden dat we ergens wel tegengehouden zouden worden en er dan een eerste maal vanaf zouden komen met een waarschuwing, waarschijnlijk ik wegens speeding. Nu stonden we al geregistreerd na een week. De Amerikaanse chauffeurs zijn allen vrij braaf naar Europese normen. Bijna iedereen houdt zich aan de snelheid, stopborden worden gerespecteerd en er wordt gestopt voor voetgangers aan zebrapaden, zelfs al is de overstekende voetganger nog 15 meter verwijderd.
We reden verder naar Tucson en kwamen bij ons hotel aan rond twee uur in de namiddag. Het Sheraton hotel zag er mooi uit met een lobby waar verschillende computers stonden opgesteld en een Starbucks filiaal aanwezig was, er was tevens een zwembad en een fitness ruimte. We kregen een wodka cocktail aangeboden bij het inchecken. Ik smaakte geen alcohol maar het goedje was desalniettemin erg lekker en ik werkte het in enkele tellen naar binnen waarna de vriendelijke receptioniste mijn beker bijvulde.
Toen we geïnstalleerd waren, reden we naar Downtown Tucson. We parkeerden in Congress Street, een van de hoofdstraten, en liepen naar de Cathedral of Saint Augustine. Na dit vrij mooie gebouw volgden Placita Village en het Sosa-Carrillo-Freemont House.
We trokken Noord naar het Pima County Courthouse waar ik een blik Dr Pepper kocht voor 60 cent en nog maar eens 200 dollar uit een Bank of America ATM haalde. Ons fototoestel melde ons intussen dat zijn geheugenkaart vol was. Aangezien we downtown Tucson min of meer gezien hadden, keerden we terug naar het hotel om de geheugenkaart te wisselen. Toen dit gebeurd was reden we naar de Sentinel Peak, iets ten Oosten van de stad. Deze berg gaf ons een schitterend uitzicht over de stad en haar omgeving. Vervolgens reden we naar Saguaro National Park, we parkeerden de auto en dolden wat tussen de rotsen en cactussen. Toen we uitgeraasd waren en terug bij de wagen kwamen, ontmoetten we Joe. Deze man van ongeveer vijftig jaar droeg een Hulk-hemd en een Jamaica-hoedje en eens hij ons taaltje hoorde, begon hij spontaan een conversatie. Hij was erg geïnteresseerd in België, haar voedsel, haar politieke situatie en haar globale sociale tendensen. We waren meer dan bereid zijn vragen te beantwoorden en op zijn beurt vertelde hij, een Afro-Amerikaan zijnde, over de Black Panter Movement. Na een klein half uur namen we afscheid en hervatten we onze tocht.
Eens terug in het hotel, chillden we wat maar iets na middernacht leidde onze honger ons naar een Subway. Njam ^^
Yours faithfully,
Robin