Op zondag 15 augustus was de zwelling rondom mijn rechterenkel licht afgenomen maar wandelen lukte nog niet. Ik strompelde naar het ontbijt waar ik onder andere acht pannenkoeken binnenspeelde; mijn eetlust was gelukkig al weergekeerd. We checkten uit en reden zo’n 200 kilometer noord-oost op Arizona Highway 160 naar Kayenta. Deze kleine stad in the middle of nowhere waar we maar een maal zullen overnachten stelt niet voor. We arriveerden tegen de middag en lunchten bij McDonald’s. De prijzen waren hier met 1,39 voor een double cheese gelukkig weer redelijk. Ons hotel, de Holiday Inn Kayenta, bevond zich aan de overzijde maar we waren te vroeg om in te checken; dit vormde echter geen probleem voor ons. We bevestigden onze reservatie want als je arriveert na 6 uur ‘s avonds, dan durven Amerikaanse hotels je kamer doorverhuren, ondanks het feit dat je betaalt hebt, en sta je daar mooi, voor een misschien volzet hotel, te koekeloeren.
Hoewel ons hotel in Arizona ligt volgt het niet de Arizona tijd die geen zomeruur kent, maar de Navajo tijd die gelijk loopt met Mountain Time Zone welke ook in Utah gebruikt wordt. Aldus moesten we onze klok een uur vooruit draaien.
We reden noord naar de grens met Utah waar in Navajo Nation het Monument Valley Navajo Tribal Park ligt. Onderweg namen we wat foto’s en na circa 40 km arriveerden we bij het park. Omdat dit park op Navajo land ligt en door hen wordt uitgebaat, gold onze All Access pass niet. Gelukkig voor ons was de entrance fee met $5 per persoon niet onoverkomelijk. Er stond een rij auto’s aan te schuiven zodat we pas na een groot kwartier binnen het park waren. Het park is een rondrit met de eigen auto of met een tourbusje over een onverharde weg vol putten en bulten langs de verschillende Mesa‘s (rotsplateau) De r0ute is 25 mijl en na een moeilijke eerste 10 bereikten we de Three Sisters en het John Ford‘s lookout point. Hier startte een one-way cirkel via de Rain-God Mesa, Thunder Mesa en de Spearhead Mesa.
Het was een erg mooie rit en het leukste was dat ik nergens hoefde uit te stappen om er te kunnen van genieten. Toen er weer asfalt onder onze banden lag, haalden we opgelucht adem dat er geen brokken aan onze auto was.
We reden naar het hotel, checkten in en installeerden ons. Ik legde me op een bed en keek naar, omfg, Transformers 2. Joeri en Willem waren zo goed om me voedzame double cheeseburgers te brengen, en ik? Ik stond niet meer op.
Yours faithfully,
Robin