Na onze odyssee door de Las Vegas nacht sliepen we eens uit. Rond de middag lunchten we bij een Olive Garden, een restaurantketen gespecialiseerd in de Italiaanse keuken. We namen het endless pasta bowl menu voor $8,95 met voor mij een appelsap en voor mijn metgezellen een cola. Ik startte met Fettucini met Five Cheese Marinara, die eerder op een lichte tomatensaus trok, dan een bord Penne met Alfredo, geserveerd door ober Alfredo, vervolgens Orichettie met Creamy Parmezan Portebello en om af te sluiten een bord Whole Wheat met Triple Meat saus. Smullen! Al zat ik na het vierde bord echt wel vol. Omdat het Vegas was besloten we eens zot te doen en een dessert te nemen. ^^ 🙂 De free refill optie was echt wel de max zodat we bij elk bord een nieuw vol half liter glas kregen.
Na de uitgebreide maaltijd wandelden we naar de kruising van Koval Lane met Flamingo Road waar op 6 september 1996 Tupac Shakur het slachtoffer werd van een drive-by shooting en de wonden opliep waaraan hij 7 dagen later zou bezwijken. Na een moment van spiritualiteit wandelden we via Flamingo Road naar de Strip om daar Paris te bezoeken. We speelden even met een eenarmige bandiet waarna we het casino verlieten en verder zuid wandelden. We bereikten een Vegasshow ticket sales point tegenover de New York-New York die tickets voor de dag zelf verkocht voor de vele shows verkocht. Na beraad schaften we ons drie kaartjes aan voor de Crazy Girls show in Riviera. Deze show is met een runtime van 22 jaar de langlopendste van Vegas en is verkozen tot beste erotische revue. We kozen voor de iets duurdere preferred seats en met de administratiekosten erbij betaalden we elk $39.
We trokken verder zuid, fotografeerden de leeuw van MGM Grand en namen de voetgangersbrug naar Excalibur, waarbij ik door een Mexicaanse folderuitdeelder gecomplimenteerd werd met mijn petje (Mexicaans Wk voetbal petje). ^^ Wat het aantal reacties op twee bracht.
We verlieten Excalibur en liepen naar het naburige Luxor waar we foto’s namen van de piramide en de sfinx. Willem speelde wat met de slots tot het tijd werd om koers te zetten naar de Riviera voor de show. We peerden serieus door want we moesten er om half negen, een uur op voorhand, zijn. We haalden het ruim en ik leste mijn dorst met een half liter flesje sinaasappelsap in de naburige Walgreens. De info op de voucher was abuis: we konden pas binnen om negen uur. De extra tijd vulden we door een gokje te wagen in het casino. Tijdens een spelletje videopoker schonk een hand met vier koningen Joeri $50 waarna hij meteen zijn saldo liet uitprinten en dit ticket omwisselde bij de kassa voor harde munt.
De verschillende dansacts van de negen Crazy Girls waren leuk en erg genietbaar. De twee komische intermezzo’s van Tony Douglas met zijn B.C. moppen waren iets minder maar we tolereerden hem. Danseres ‘Candy’ stak er qua talent duidelijk bovenuit. Na de show waren we te vrekkig om $20 te dokken voor een souvenier dat ons recht gaf op een ‘gratis’ foto met de crazy girls. Mijn metgezellen kregen honger en we dineerden bij de McDo die tegenover de Riviera lag. Ik beperkte me tot een softijs omdat ik nog steeds vol zat van de Olive Garden.
We dwaalden tot iets na middermacht rond door Circus Circus waarna we ons richting hotel begaven. we moesten immers de volgende ochtend vroeg uit de veren.
Yours faitfully,
Robin