Vlaamse Programmeerwedstrijd 2010

Maandag 15 maart stond het vierde bezoek aan Haldex Heidelberg op het programma. Ik zou de sleutels van de bedrijfswagen rond half negen in ontvangst nemen en een kleine twee uur later zou ik arriveren.  Maar voor het zover was, had ik nog andere zorgen. De deadline van mijn tweewekelijks activiteiten verslag is maandagmiddag, op de terugweg van Lyon had ik het reeds met de hand geschreven maar nu moest het nog uitgetypt en verzonden worden. Aldus stond ik na een korte nacht op om 6uur om het werk te voltooien. Aangezien mijn tijd beperkt was, werd ik gedwongen om keuzes te maken: douchen of ontbijten? Ik koos voor het eerste.

In Heidelberg had ik een meeting met de IT manager voor een nieuwe programmeeropdracht; deze vergadering duurde niet lang en de rest van de dag spendeerde ik aan het bouwen van de website. Toen ik om half negen in het Amitel arriveerde was de keuken spijtig genoeg al gesloten. ik besloot dan maar om naar de McDonalds te gaan: twee hamburgers, twee Mc Chickens en een Minute Maid stilden mijn honger.

Deze week stond in het teken van mijn meest geschifte plan tijdens mijn Straatsburg avontuur tot op heden: deelnemen aan de Vlaamse Programmeerwedstrijd 2010 in Gent. Ik had een dag verlof gevraagd en gekregen en een team gevormd met mijn PHL collega’s Joey Reinders en Kris Gregoire. We noemden ons team DHD wat staat voor Die Hard Developers.

Aldus vertrok ik dinsdagavond rond half negen uit Straatsburg richting België, doch ik was niet alleen. Ik werd vergezeld door mede Amitel bewoner en landgenote Emilie, die ik had voorgesteld te carpoolen aangezien ze toch naar België ging. De rit over Metz en Luxemburg verliep voorspoedig , rond middernacht zette ik Emilie bij haar thuis in Brussel af en rond één uur was ik thuis. Ik was bijzonder blij voor de eerste maal in meer dan tien weken voet te zetten in mijn huis en om in mijn eigen bed te slapen.

Iets voor de middag vertrok ik richting Gent en anderhalf uur later parkeerde ik me in de ondergrondse parking van het Sint-Pietersplein. Ik wandelde naar Het Pand, het congrescentrum van de UGent alwaar de wedstrijd zou plaatsvinden. Daar aangekomen trof ik mijn teamgenoten aan en na een vreugderijk moment van weerzien melden we ons aan de balie. We kregen een T-Shirt welk verplicht was te dragen tijdens de wedstrijd en ons plaatsnummer. De wedstrijd begon om 15 uur en eindigde om 18 uur. Inderdaad beste lezertjes, dit alles voor drie uur programmeren. De bedoeling was om zo snel mogelijk en in zo weinig mogelijk pogingen 5 vragen op te lossen.  De oplossing diende gepost te worden op een webportaal waarna het automatisch werd getest en tien seconden later wist je of het goed of fout was. De vragen waren van een heel andere aard dan wat ik gewoon ben. In de PHL focussen we op het bouwen van bedrijfsapplicaties of websites; niet op eerder theoretisch wiskundige problemen. Uiteindelijk slaagden we erin één vraag op te lossen en werden we hiermee 27ste van de 45 aanwezige teams in onze categorie, studenten vanaf tweede bachelor met inbegrip van masters. Een resultaat waarmee ik best tevreden ben.  Bij de volgende opgave slaagden we erin om de voorbeeld uitvoer te reproduceren maar het programma was te inefficient om grote getallen te verwerken en was aldus ongeldig:

Genereer het kleinste priemgetal p tussen grenzen m en n (m <= p <= n) dat het dichtst bij een macht van twee ligt. Indien geen priemgetal in het bereik ligt moet de boodschap “geen priemgetal gevonden” uitgeprint worden. Merk op dat m en n strikt positieve natuurlijke getallen zijn die maximaal 1 000 000 bedragen.

Invoer

3

14 20

24 26

40 100

Uitvoer

17

geen priemgetal

61

Na de wedstrijd was er een broodjeslunch gevolgd door de prijsuitreiking. Alle deelnemers ontvingen een certificaat met hun plaats in de rangschikking op.  Iets waar ik erg blij mee ben. Ik nam afscheid van mijn teamgenoten en verliet Gent. By the way: een hele dag parkeren in de ondergrondse parking van het Sint-Pietersplein: 2,5€ => Gent rocks!

Ik reed naar Leuven om daar mijn goede vriendin Julie te bezoeken. Het bijpraten op café was erg gezellig en na een tijdje voegde Johny, een andere goede vriend van me, zich bij ons. Het gebeuren liep wat uit zodat ik besloot mijn plannen te veranderen en niet rechtstreeks terug naar Straatsburg te rijden maar thuis te overnachten en in de vroege uren van donderdagmorgen te vertrekken. Ik moest immers pas  op mijn werk zijn om 10 uur.

Tegen middernacht vertrok ik huiswaarts voor een korte nacht. De wekker sloeg alarm om 5 uur en iets voor half zes was ik vertrokken. De trip begon goed maar mijn laattijdigheid wreekte zich toen ik Luxemburg binnenreed en er een groot uur in de file doorbracht. Eenmaal eens Luxemburg stad achter de rug lag, verdween het verkeer als sneeuw voor de zon. In Metz besloot ik eens van de platgetreden paden af te wijken en via de nationale wegen naar Straatsburg te rijden. Dit kostte me een uur van mijn leven langer onderweg maar ik bespaarde 12 euro péage uit. Een trade-off die me mijn inziens een meerwaarde schenkt. Om twintig na elf arriveerde ik eindelijk op mijn werk: ik was bijna zes uur onderweg geweest. Ik compenseerde mijn te laat zijn  door een uur langer te werken. Een waarlijk vermoeiende dag.

Vrijdagavond ben ik met Seppe, Jasper, Pierre-Louis en Natalie naar het ijshockey geweest. Straatsburg speelde tegen Besanson en won met 3 – 2. Het was de eerste maal dat ik deze sport zag en ik vond het een fijne ervaring die voor herhaling vatbaar is.

Je vous prie d’agréer, Monsieur, Madame, l’expression de mes salutations distinguées.

Robin

ps: Klik hier om de uitslag te bekijken op de officiële site. Of indien je mij vertrouwt, kijk naar de door mij geuploade afbeelding. ^^