Woensdagavond beleefde ik op de trein naar huis een eureka moment: ik zag eindelijk hoe ik vooruit kon met een website waaraan ik werk voor Haldex. Ik vertaalde in de avond op mijn kamer mijn ideeën naar C# en iets na middernacht was de doorbraak grotendeels gerealiseerd.
Donderdagavond ben ik met Jasper naar de Cinecity geweest voor naar de nieuwe Martin Scorsese film Shutter Island, met onder andere Leonardo Dicaprio, te kijken. De film was goed doch niet super maar hij blijft wel bij. Na de voorstelling zoals gewoonlijk in de nabijgelegen McDonald’s een hamburger of twee gekocht en ditmaal de nieuwe frappé à la banane caramel geprobeerd. Hoewel het een kleine te duur geprijsde milkshake is, was het een uitstekende keuze.
Vrijdag was ik erg blij dat de al bij al drukke werkweek weer achter de rug was en voelde ik me te moe om uit te gaan. Ik besloot de aanbiedingen om op café te gaan af te slaan maar deed wel mee aan de Angelsaksische traditie van het pre-drinking in Phil’s room; voor het uitgaan zorgen dat men al aangeschoten is, voornamelijk uit financiële overwegingen.
Zaterdag aan de ontbijt tafel kreeg ik het voorstel om mee te gaan naar Karlsruhe en hoewel ik nog veel werk had voor zowel mijn bedrijf als school, besliste ik eens van het weekend, of toch van een dag ervan te genieten. Het werd een gezellige, onvergetelijke en lichtjes chaotische dag.
We vertrokken met ons zevenen tegen half elf en namen de tram en de bus om naar Kehl te reizen; deze Duitse stad ligt vlakbij Straatsburg aan de andere kant van de Rijn. Hoewel het maar zes kilometer scheelt zijn de treinen vanuit Straatsburg naar Duitse steden door de grensovergang veel duurder. De dag begon goed: de intentie was de trein van twintig na elf te nemen maar deze was van het uurrooster verdwenen en de volgende was om half twee. Er was op de middag gelukkig een bus naar het station waar we in ieder geval zouden moeten overstappen en de treintickets zijn ook geldig voor de bus. Van het halfuur overschot maken we gebruik over een voetgangersbrug over de Rijn te wandelen. De bus naar Offenburg wens ik niemand toe: hij doet alle kleine dorpjes aan en je rijd verschillende keren in een rondje maar het kon mijn humeur niet bederven, en ik genoot dan maar van de scenic tour. In Offenburg namen we de trein naar Karlsruhe, alwaar we arriveerden iets voor twee. Het centrum van Karlsruhe ligt een kleine twintig minuten wandelen van het station en het stadspark ligt op de route. Een stadspark met olifanten: rare jongens, die Duitsers.
Karlsruhe vestigt de hoogste rechtsinstanties in Duitland: het Duits hooggerechtshof of de Bundesgerichtshof voor burgerlijke en strafrechtelijke zaken, en het grondwettelijk gerechtshof of Bundesverfassungsgericht voor toetsing van wetten aan de grondwet. Spijtig genoeg zijn beide gebouwen erg lelijk en inspiratieloos. Het eerste is zelfs een versterkte burcht met dubbele omheining met prikkeldraad. Niet erg netjes in een stadscentrum.
Als middagmaal heb ik in een broodjesbar een zogenaamde steaksub tot mij genomen; dit was waarachtig het lekkerste en meeste belegde broodje, stokbrood dat ik ooit gegeten heb. De hoofdstraat van Karlsruhe is de Kaiserstrasse een erg drukke doch gezellige winkelstraat die bovendien autovrij is, al moet je wel opletten voor de trams. Ze hebben er een chocolade winkel, al vermoed ik dat hij onderdeel is van een keten waar ze buiten de normale waren ook enkele meer excentrieke chocoladerepen aan bieden. Ik heb er een witte chocoladereep gekocht gevuld met Blue Poppies. Ik had nooit eerder de nationale bloem van Bhutan gezien laat staan verorberd maar het was erg lekker en ik ben blij dat ik deze gekozen had al leken de mango en citronella ook niet slecht.
Centraal in de stad ligt het Slot van Karlsruhe met daarbij enorme tuinen, geen bloementuinen maar uitgestrekte grasvelden maar op mooie dagen zoals toen ik was het er vol ziet met mensen die aan het frisbeeën, badmintonnen, voetballen of gewoon aan het chillen zijn. Het lijkt me erg fijn om zo een plaats te hebben in het hartje van je stad!
Na een leuke namiddag vertrokken we uit Karlsruhe rond half zeven met de trein richting Appenweier om daar over te stappen op een bus richting Kehl. Op de bus wilden we genieten van een fles wijn en een fles prosecco. Deze laatste had een draaiknop maar de eerste niet en niemand had een kurkentrekker bij. Het vroeg wat inspanning maar gelukkig was ik in staat om de kurk met een pen in de fles te duwen. Het klinkt misschien wat marginaal maar het was gezelligheid troef.
In Kehl hadden we opnieuw een window of opportunity van een half uur en mijn reisgezellen raden me de braadworst met curry aan in het station van Kehl. Met vieren gingen we het eethuis binnen en ik zou als laatste bestellen maar de bediening van mijn drie voorgangers was echter zo barbaars dat ik besloot niet hier te eten maar gewoon vier hamburgers in de McDonald’s in Straatsburg.
De dag was nog niet ten einde want er stond opnieuw pre-drinking in Phil’s room op het programma maar vandaag zou dit voor mij niet het eindpunt zijn, want de zaterdagse kitchenpartys in het Amitel zijn immers erg plezant. Tegen vier uur lag ik moe maar tevreden in mijn bed.
Zondagmorgen besloot ik de Jardin des Deux Rives te Straatsburg te zoeken: dat is een uitgestrekt park tussen de Rijn en een bassin van de haven en het grootste park van Straatsburg. Ik hoopte iets gelijkaardig als in Karlsruhe aan te treffen. Mijn poging was echter niet succesvol. Ik moet een afslag te vroeg genomen hebben en ik belande in niemandsland. Na de wandeling merkte ik op Google Maps dat mijn weg vlak langs het park liep maar ik zag niets dan wildernis achter een verroeste kapotte omheining. Het wandelen in niemandsland was op zich ook wel leuk en ontspannend maar ik was toch blij dat ik thuis was want er begon een storm op te zetten die het me op den duur moeilijk maakte om vooruit te komen. In de namiddag hoorde ik verschillende bloempotten van de balkons in de straat vallen, maar gelukkig bleef mijn wagen ongedeerd.Wat er nog restte van het drukke weekend besteedde ik aan werken.
Je vous prie d’agréer, Monsieur, Madame, l’expression de mes salutations distinguées.
Robin
Ps: Klik hier voor de foto’s getrokken met mijn gsm, dus de kwaliteit is niet geweldig maar het geeft toch een indruk.