Hoewel er een benzinestation en een winkeltje was in Stovepipe Well’s besloten we pas voorraden in te slaan in het volgende dorpje. Als een toeristenval rezen de prijzen de pan uit in Death Valley, zeker op het gebied van benzine met $4.5 per gallon. Zo lieten we Death Valley achter ons en trokken westwaarts met niet eens een kwart volle tank en geen water ^^ De GPS vond onze volgende bestemming nog niet, aldus werkten we met kaarten. Na een uurtje rijden bereikten we een eerste splitsing en moesten we een keuze maken. We hadden de airco, radio en alle energie verslindende opties van de auto afgezet want de benzinevoorraad slonk. Aan de splitsing lieten we de GPS zoeken naar een een tankstation en hij vond er een zuidwaarts in Trona op een klein uurtje rijden. Aangezien Trona op onze geprefereerde route was, twijfelden we niet en scheurden we weg.
Het benzinelampje brandde al een tijdje toen we op de locatie in Trona arriveerden maar er viel helaas geen pomp te bespeuren. Trona was gelukkig een tamelijke agglomeratie en de GPS informeerde ons van het bestaan van nog twee stations in het stadje. We reden naar een onafhankelijke station en tankten voor $3 / gallon, toch een mooie besparing, tevens sloegen we water in. Vervolgens volgende we de weg naar Ridgecrest waar de GPS eindelijk een route vond naar onze bestemming Sequoia National Park. We waren reeds twee en half uur onderweg en het was zeker nog vier uur rijden, wat een tocht.
In Bakersfield lastten we een lunchpauze in bij een McDonald’s restaurant en ten slotte kwamen we aan in het park tegen drie uur. Bij het binnenrijden werden we aan de tolpoort op de hoogte gebracht van wegenwerken: onze weg was afgesloten en zou pas opengaan om vier uur 🙁 Dat was een mindere. We reden door maar het einde van de weg waar we vierde in de rij waren en zetten ons op een boomstronk langs de baan om van het uitzicht te genieten terwijl we aftelden tot we mochten doorrijden.
Iets voor vier arriveerde de pilot car en deze begeleidde ons langs de werken dieper het park in. Vervolgens zetten we koers naar General Sherman Tree, de grootste boom qua volume ter wereld. Er zijn hogere en oudere bomen maar op het gebied van omvang komt er geen een in de buurt van deze boom. Op het wandelpad ernaar toe hoorden we plots rumoer, een kleine beer was op zijn gemak aan het dwalen tussen de bomen. De goden waren ons blijkbaar gunstig gezind want dit was echt heel veel geluk hebben. We volgden de beer even en namen wat foto’s, waarna we in bewondering bleven staan bij de reusachtige boom.
De avond was al aan het vallen maar we wilden zeken nog een plek zien: Moro Rock, een granieten gigant die een prachtig uitzicht geeft over het park. Het werd een van de mooiste zichten van de reis tot dan toe.
We arriveerden rond zes in ons hotel en checkten zonder problemen in waarna we de dag afsloten met een bezoek aan de general store om er bananen en een 2,5 gallon waterfles in te slaan.
Yours faithfully,
Robin