Hearst Castle – Robin's Travels

Op Labor Day, de eerste maandag van september, ontwaakten we in Santa Marina en aangezien ons hotel geen ontbijt aanbood checkten we onmiddellijk uit en reden honderd mijl noord naar Hearst Castle, waar we rond tien uur arriveerden.

De Experience Tour zat reeds volgeboekt voor de hele dag dus kochten we tickets voor Tour 3 die de Casa Grande North, Pools, Guest Quarters, study en bedroom van het enorme complex aandeed. Onze tour vatte om twaalf uur aan dus we hadden nog wat tijd te vullen. Ik at een brownie terwijl we de plannen voor de volgende dagen bespraken, waarna we een kleine exhibitie over het leven van William Randolph Hearst bezochten, de mediamagnaat (1863-1951) die met zijn eindeloze financiële middelen op zijn familiale domein zijn droomhuis liet bouwen dat steeds groter werd maar tevens nooit voltooid werd. Een bus bracht ons van het bezoekerscentrum naar het kasteel op de heuvel waar we in een kleine groep van vijftien een begeleide rondleiding kregen. Het was ronduit indrukwekkend, vooral het perfect afgewerkte binnenzwembad.

We reden terug naar Santa Marina om er in dezelfde Subway als de vorige dag opnieuw een fantastische Big Hot Pastrami sub te eten. Njam! Na de maaltijd zetten we koers naar Santa Barbara waar we tegen vijf uur in de El Prado Inn incheckten. Op de kamer vonden we een informatieboekje met een stadsplattegrond waarna we de stad verkenden.

We bezichtigden de Mission Santa Barbara, Courthouse, Granada Theatre om te eindigen aan Stearns Wharf, de 800 meter lange pier van Santa Barbara. Het stadje was erg leuk en er was veel volk op straat. Willem stuitte op een Panda Express en liet zich helemaal losh gehn. Joeri kocht een McAngus Snackwrap in de McDo en ik hield het bij een pakje koekjes en een snickers die ik uit het automaat in het hotel haalde. Op de teevee was er een Star Wars marathon bezig: woohoo! III was bijna gedaan toen we inpikten maar we waren te moe en we kregen niet eens A New Hope uitgezien.

Yours faithfully,

Robin

We verlieten Marina en Monterey en reden zuidwaarts naar de 17-mile drive. Een van de mooiste auto routes ter wereld, die toevallig op een privé terrein ligt en $9.5 kost om te mogen berijden. Spijtig genoeg hing er een dichte mist en was het zicht bij momenten beperkt. We hielden halt bij Sheppard Knoll en Huckleberry Hill maar de oceaan zat verborgen in de mist. We vervolgende onze weg voorbij Point Joe, Fanshell Overlook, The Lone Cypress en Pescadero Point. al deze punten lagen aan de zee en het zicht in de mist had het wel iets bijzonders. De Lone Cypress is een Monterey Cypress die al meer dan 250 jaar alleen op een rots dicht bij de oceaan staat en het symbool is van de Peble Beach Company, de eigenaar van het domein. Van Pescadero Point konden we Point Lobos, waar we de vorige dag hadden afgesloten, zien aan de andere zijde van de baai. We dolden wat op de rotsen en zaten wat naar de zee te kijken. Toen we het domein uitreden, trok de hemel open en verdween de mist. We stelden de gps in op de dichtstbijzijnde McDo, reden er naar toe en aten er onder andere een Big Mac en een vanilla cone.

We begaven ons zuidwaarts naar het Big Sur State Park. Het kleine park was druk en een parkeerplek vinden bleek niet evident te zijn. We volgden een wandelpad naar de Pheiffer Falls en de valley view. Beiden waren minder spectaculair dan wat we gewoon waren in Yosemite. Maar we konden onder de waterval staan en bij het uitzichtpunt vloog er een roofvogel op een paar meter langzaam voorbij. Zo heeft alles wel een nieuw en leuk kantje. Ons bezoek aan Big Sur duurde maar anderhalf uur en we vervolgden onze weg zuidwaarts langs de mooie Highway 1 naar Hearst Castle. De weg was hoewel mooi, vrij traag want hier en daar zaten we vast achter auto’s die tot twintig mijl onder de snelheidslimiet reden.

Vanaf het bezoekerscentrum konden we op een heuvel het spectaculaire Hearst Castle al zien liggen. Het was echter tegen vijf uur en alle tours waren uitverkocht op de self-guided van 5u40 na maar dan moesten we nog bijna een uur wachten waardoor de tijd in het domein ons te beperkt leek. Aldus besloten we de volgende dag terug te komen. We reden verder zuid naar Santa Maria.

Ons hotel, de Santa Maria Inn, was luxueus en groot, zelfs naar onze normen ^^. We checkten probleemloos in en installeerden ons in de enorme kamer om vervolgens naar een Subway te rijden voor ons avondmaal. Ik nam een Big Hot Pastrami en hij smaakte fantastisch, hij was dan ook zeer rijk belegd: #1 sub van de reis. Vervolgens reden we naar Vons met behulp van de gps en kochten er een Boston Chocolate Cream Pie. Nadat we aan de receptie een mes gevraagd en gekregen hebben, verdeelden we op onze hotelkamer we de taart en vraten hem op. Hij smaakte maar middelmatig.

Yours faithfully,

Robin