Phoenix

In de ochtend van 11 augustus checkten we uit in het Sheraton Hotel te Tucson en ontbeten iets verderop in een Dunkin Donuts. We bestelden een dozijn donuts voor ons drieen en lieten de verkoopster de doos samenstellen uit de verschillende soorten. Ze smaakten, doch niet geweldig. Na de maaltijd reden we ongeveer 250 kilometer noordwaarts naar Phoenix, de hoofdstad van Arizona. Ons hotel lag in Scottsdale, een toeristisch voorstadje van Phoenix met zo’n 300 duizend inwoners en vele exclusieve winkels.

Het inchecken verliep zoals gewoonlijk vlot en de kamer, gelegen naast het zwembad, was mooi. We reden circa 20 kilometer oostwaarts naar Apache Junction om daar Highway 88, ofwel het Apache Trail, te volgen naar Canyon Lake. De route was adembenemend. We hielden even halt aan het meer, namen enkele foto’s en vochten tegen de goesting om erin te duiken, maar in dat geval moesten we een recreation pass kopen en daar hadden we dan weer geen zin in. We keerden op onze sporen terug en lasten een rustmoment in bij Goldfield, een verlaten mijnstad uit de 19de eeuw die  is omgevormd tot een toeristische attractie. We slenterden tussen de saloons en andere Western gebouwen en sloten ons bezoek af met een ijsje. Ik koos voor een bol Pecan-Caramel en een bol Chocolate-Cherry.

We reden naar het centrum van Phoenix en parkeerden de auto op een publieke parking in Washington Street. We propten een vijf dollar biljet in een genummerde box wiens nummer overeenkwam met het nummer van onze parkeerplek. In ruil mochten we de hele dag er staan. Het lijkt me een dol, moeilijk te controleren systeem.

Bij het verlaten van het terrein werden we aangesproken door een Ambassador of Phoenix. Hij gaf ons een plattegrond van de stad en adviseerde ons om even bij het visitor center binnen te wippen want daar werden gratis flesjes water uitgedeeld. We incasseerden onze flesjes en we trokken naar Old State Capitol, Wesley Bolin Memorial Plaza en het Arizona Mining and Mineral Museum. Nadat we deze sites bezichtigd hadden, marcheerden we enkele kilometers oostwaarts langs Washington Street, onze auto passerend, naar het Rosson House in het Heritage and Science Park. Het was intussen rond zes uur maar het was nog steeds erg heet en onze waterreserves waren al even op. We konden aldus wat voedsel en verfrissing verdragen en zochten een Subway op voor een footlong sub en een large fountain drink (1l).

Nu de honger gestild en de dorst gelest was, brachten we een bezoek aan de Desert Botanical Garden. De vele cactussen en andere woestijnplanten waren bijzonder mooi in de ondergaande zon. We namen naar hartenlust foto’s en verbleven in het park tot iets na 20 uur toen we op de hoogte werden gesteld van de nakende sluiting.

Op weg naar het hotel sloegen we water in bij een Walgreen, waar we de 24/7 Drive Tru Pharmacy een bevreemdend zicht vonden. We kochten twee pakketten van 28 halve liter flesjes. Dorst zou geen probleem meer mogen zijn voor de volgende dagen. We sloten de dag af met een warme duik in het zwembad.

Yours faithfully,

Robin